Verkocht

De eerste twintig jaar van mijn leven woonde ik in een klein gehucht, met zo’n vijftig huizen, waarvan een groot deel boerderijen. Iedereen kende iedereen en mensen kwamen regelmatig bij elkaar binnen, zonder eerst aan te bellen. Over en weer werd er geholpen in drukke en moeilijke tijden. Mooie momenten kan ik me herinneren, maar ook verdrietige en moeilijke momenten.

Toen verhuisde ik naar een stad, met zo’n 17.000 inwoners. In Azie wordt dat geen stad genoemd, maar een dorp. Ik genoot van de winkels dichtbij en van meer mensen om me heen. Na een aantal jaren werd ik geroepen om naar Engeland te gaan om daar te gaan studeren. Een bijzondere tijd waarin ik kon genieten van een multiculturele groep mensen en me kon voorbereiden op het leven in Azie.

Sinds 2011 woon ik in Azie, nu echt in een stad, een miljoenenstad. Ik geniet van de vele mensen om me heen en mijn werk hier. Soms mis ik de natuur en de ruimte om me heen, want in zo’n grote stad is dat niet echt te vinden.

Het huis waarin ik opgroeide stond midden in de natuur, weilanden eromheen en een bos achter het huis. Na het overlijden van mijn moeder, ruim 14 jaar geleden, woonde mijn vader er alleen, totdat ook hij vorig jaar overleed. Het huis waarin ik geboren en opgegroeid ben, kwam leeg te staan. Mijn broers en zussen waren allemaal al verhuisd naar een stad, een kleine of wat grotere stad.

Nadat er veel is opgeruimd, is het huis deze maand verkocht, nieuwe bewoners die er weer een thuis van gaan maken. Een dubbel gevoel… Mooi dat het zo snel is gegaan en dat het huis niet jaren te koop staat. Maar ook nooit meer de mogelijkheid om naar mijn geboortehuis toe te gaan als ik in Nederland ben, een huis dat mij en mijn familie heeft verbonden.