Nog niet getrouwd?!

Soms ga ik ’s ochtends vroeg om zes uur richting het zwembad, even heerlijk een aantal baantjes trekken. Soms ga ik al wandelend door mijn buurt, wat dingen kopen, vragen voor de noden die ik zie, ook dankend voor de lachen op de gezichten van mensen, en om ergens te ontbijten.

Zo was ik weer eens aan de wandel en kwam ik bij een eetplaats van een vader en dochter, ook een broer en zus van mij. De dochter was naar de markt en de vader was bezig wat varkensvlees te braden. We kwamen aan de praat, over zijn familie en uiteraard over mijn ontbrekende echtgenoot. Hij had vier kinderen, zeven kleinkinderen en zijn vrouw was 17 jaar geleden overleden. Hij was nu 50 en was nooit meer getrouwd. Hoe we van het een bij het ander kwamen, weet ik niet meer, maar opeens vroeg hij aan mij of ik zijn vriendin wilde zijn. Gelukkig begreep hij mijn afwijzing en had hij zelf ook wel door dat er toch een behoorlijk leeftijdsverschil was.

Even later kwam de dochter terug met vlees en groenten van de markt. Ze gaf me heerlijke rijst met vlees en wat zure groenten als ontbijt en bediende nog een paar mensen.

Toen kwam de jongste zoon van de man er aan en de man kreeg gelijk een nieuw idee. Deze zoon was nog ongehuwd, 25 jaar, en was de ideale man voor mij. Gelijk kwam de vraag of ik van hem hield en of ik zijn vriendin dan niet wilde zijn. De zoon werd wat verlegen en begreep mijn afwijzing al voordat ik iets zei.

Tja, zo kan het gebeuren dat je binnen een kwartier vader en zoon ‘aangeboden’ krijgt en dan uiteindelijk toch als vrijgezel weer naar huis gaat…