Wennen in Nederland

Na twee jaar niet in Nederland te hebben gewoond, is het altijd weer even wennen. Weer Nederlands praten en allemaal Nederlands om je heen horen praten is in het begin heel vreemd, maar went toch weer snel. Op een fiets rondrijden in plaats van op een brommer, tja, daar kon ik me ook nog op voorbereiden, en daar geniet ik helemaal van op droge dagen:-).

Dat Nederlanders niet naar bed gaan om negen uur en niet opstaan om vijf uur is toch een beetje wennen. Zo langzamerhand kan ik mijn ogen ook openhouden tot een uur of elf.

Maar dan ga ik even naar de Hema en koop een paar artikelen, die na betaling zo over de toonbank worden geschoven. Op mijn vraag om een plastic zakje wordt aangegeven dat dat al twee jaar is afgeschaft door de overheid.

Bij de supermarkt aangekomen, loop ik tien keer heen en weer om alle producten te vinden. Tussendoor maak ik foto’s van al het nieuwe en voor mij onbekende. Een ananasmachine die een hele ananas schilt (waarbij zo’n twintig procent van de ananas verloren gaat). Een sinaasappelpersmachine waar verse sinaasappelsap uitkomt. De lege eierdozen in de schappen. De vele nieuwe toetjes, snoepjes en koekjes, waardoor ik enige mate van keuzestress ervaar en vervolgens zonder die producten de winkel uit loop.

Verder zijn winkels in Ommen open op zondag, is er een fietsstraat en uiteraard een aantal nieuwe winkels en terrassen waar ik even aan moet wennen.

En deze tijden ben ik dankbaar voor familie en vrienden die me dingen uitleggen en helpen om me in dit landje weer thuis te voelen:-)!