Een mooie afgelegen plek
Met zo’n tachtig mensen, voornamelijk werkzaam in landen in Zuid-Amerika, Afrika en Azië, was ik twee weken in Thailand. Ergens in the middle of nowhere hadden we een training over hoe we al groeiend steeds meer onderdeel kunnen zijn van onze host country en culture, het land of de groep en de cultuur waarin we werkzaam zijn.
Met een bus werden we vanuit Bangkok naar de afgelegen plaats gebracht. In het verleden was er een ziekenhuis en nu was er nog een basisschool voor zo’n dertig kinderen. De meesten kregen een tweepersoonskamer toebedeeld, waarbij de douches en toiletten werden gedeeld door zo’n twintig mensen. Aangezien het een vrij open gebouw was, geen ramen en deuren overal, vloog en sprong er van alles en nog wat rond in de douches en op de wasbakken.
De bedden waren superhard, met soms wat insecten erin, en de plastic tuinstoelen waarin we de hele dag zaten, werden gedurende de dag ook steeds harder. Resultaat was dat ik een paar nachten behoorlijke rugpijn had en maar halve nachten sliep.
Gelukkig was de dichtstbijzijnde kleine buurtsuper op vijftien minuten lopen van deze plaats, zodat we allemaal regelmatig wat beweging kregen voor een paar kleine boodschappen.
Terugkijkend op deze twee weken ben ik vooral dankbaar voor de mensen die ik mocht ontmoeten, de gesprekken die we hadden over wat Hij doet in deze wereld, alles wat we mochten leren voor onszelf en ook om anderen mee te bemoedigen en het heerlijke Thaise eten dat dagelijks voor ons werd bereid!
En één van de pluspunten van een afgelegen plek is dat de uitzichten vaak mooi zijn. Zo ook op deze plek waar ik bijna dagelijks de zon zag opkomen over de rijstvelden.
