Tante op afstand

Op maandag om 5 uur ’s ochtends gaat mijn telefoon, een video gesprek. Mijn zusje belt me op en als ik de telefoon beantwoord, zie ik haar in een ziekenhuisbed liggen. Aan mijn kant is het uiteraard helemaal zwart, aangezien het buiten nog donker is en ik geen lampen aan heb. 

Slaperig loop ik naar het lichtknopje en half wakker kom ik in beeld. Mijn zusje vertelt me het blijde nieuws dat ze moeder is geworden van een dochter. Om 10 uur ’s avonds geboren en om 12 uur is ze klaar om mensen dit blijde nieuws te vertellen. Aangezien iedereen in Nederland op één oor ligt, heb ik de eer om dit nieuws als eerste te horen:-). 

Een slapend babietje komt in beeld, 53 cm lang en ruim 3 kilo weegt ze. Het gaat allemaal goed en ze blijven nog drie dagen in het ziekenhuis samen. Mijn nieuwe nichtje heet Eva, vernoemd naar onze moeder. Haar andere naam op haar geboorteakte is een vernoeming naar onze vader. Onze beide ouders zijn niet meer op deze aarde, wat de vernoeming extra bijzonder maakt.

Onze tante, het jongere zusje van onze moeder, komt kramen voor een paar dagen. De directe familie komt op verschillende tijden langs en mogen Eva in hun armen nemen. Foto’s van alle bijzondere momenten (bijna alle momenten;-)) komen voorbij op de app. Op die momenten besef ik dat ik Eva nooit als baby zal vasthouden, op afstand mag ik haar tante zijn en haar via het video bellen zien. Teruggaan naar Nederland en weer terugreizen naar Cambodja is ingewikkeld, duur en tijdrovend geworden. 

Pas als ze ongeveer anderhalf jaar is zal ik haar voor het eerst live zien. Via via kon ik een pakketje met iets te grote baby t-shirts opsturen. Mijn zusje heeft beloofd dat ze over anderhalf jaar op Schiphol zal staan, met Eva in een shirtje “I love Cambodia”:-).