Zoekend naar een nieuwe plek

Het donkere huis, altijd stof en muggen in huis, het verkeer, de warmte, weer eens stroomuitval, een hond die veel aandacht vraagt en me niet altijd veilig voelen… Al die dingen die mij stress opleveren kwamen er opeens uit in een gesprek met een vriendin. Tegelijkertijd beseften we ons dat we bij bepaalde dingen geen keuze hebben, maar bij andere dingen wel.

Een paar weken daarvoor vroeg ik een andere vriendin hoe haar vakantie was geweest. Ze gaf aan dat ze thuis was gebleven, helemaal niet met werk bezig was geweest, maar heerlijk had gerelaxed. Ik keek haar met grote ogen aan, heerlijk relaxen in je eigen huis?!

Tijd om eens met mijn huisgenote te praten… In de veronderstelling dat zij zich helemaal thuis voelde, genoot van alle contacten met de buren en nog vijf jaar in dat huis wilde blijven wonen, begon ik voorzichtig, ofwel op een meer Aziatische manier. Na mijn stress te hebben uitgesproken over het huis, zei ze: “dan gaan we toch verhuizen”. Het was haar al duidelijk gemaakt dat dit Zijn plan was.

Verschillende mensen wilden ons maar al te graag helpen, om zo ook iets extra te verdienen. Toen we bij het eerste huis gingen kijken, waren daar twee vrouwen in een grote auto druk met hun telefoons bezig. Achteraf gezien waren dat de huiseigenaren en waren ze ons aan het observeren. (Later bleek dat onze huidige huiseigenaar hetzelfde deed toen de nieuwe huurder langs kwam. Het preciese hoe en wat daarvan is me nog niet bekend.)

Na een paar minuten kwam echter een bekende van mijn huisgenote langs en we begonnen een gesprekje. Zij wist nog wel een ander huis dat te huur stond en bracht ons in contact met de huiseigenaar. Na zo’n half uur was de deal beklonken, deze vrouw hielp ons met een goede prijs en nog wat aanpassingen aan het huis.

Meer over de verhuizing in de volgende blog…