Nummers als namen

Oma Vijf woont met haar dochter en twee kleindochters in een kleine kamer. Tante Vijf is onze overbuurvrouw en heeft geholpen met ons huidige huis. Grote zus Vijf maakt elke dag loempia’s en verkoopt ze op de markt. 

Mensen in onze buurt krijgen vaak een nummer als naam. Dit kan hun echte naam zijn of een ‘extra’ naam die vervolgens door iedereen wordt gebruikt. Of je ze dan oma, tante of grote zus noemt is afhankelijk van het leeftijdsverschil en de relatie die je met elkaar hebt. Het nummer maakt de plaats in het gezin duidelijk – nummer Twee is het oudste kind, nummer Drie is het tweede kind, enzovoorts. Waarom nummer Één wordt overgeslagen is niet geheel duidelijk. Het geven van nummers als namen is een traditie die al lang bestaat en volgens mijn huisgenote is Één in haar taal niet makkelijk uit te spreken als naam, een te korte klank.

De mensen die we kennen die Vijf heten, hebben allemaal verschillende leeftijden, zodat we gelijk weten over wie het gaat. Bij de mensen die Twee heten is het wat moeilijker….

Oma Twee die afval verzamelt met heel kort haar en oma Twee die afval verzamelt met ‘normaal’ haar. Dan Oma twee die ’s ochtends noedelsoep verkoopt, al kennen we ook een tante Twee die ’s ochtends noedelsoep verkoopt. O ja, dan nog een oma Twee die regelmatig bij Sandra op straat zit als ze vis verkoopt.

Tja, soms kost het even tijd om te weten over wie we het hebben, en achternamen worden niet echt gebruikt hier op straat. Mogelijk hetzelfde met de naam Jan of Henk in Nederland, hoe zou je duidelijk maken wie je bedoelt zonder hun achternaam te gebruiken?