Ritje naar Thailand

Het is nieuwjaarsdag, zes uur ’s ochtends, samen met zeven collega’s en een kind stap ik in een busje. We wensen elkaar nog net ‘gelukkig nieuwjaar’, maar zijn nog niet echt wakker. Na een stuk door de hoofdstad te hebben gereden, gaan we de snelweg op, de enige snelweg in Cambodja, waar brommers niet welkom zijn.

Na zo’n twee uur stoppen we bij een tankstation met wat winkels en restaurants. We genieten van ons ontbijt, kopen wat drinken, en gaan nog een keer extra naar het toilet, want de komende ruim drie uur maken we geen toiletstop meer. Weer terug in het busje nemen we de eerste afslag naar een smallere weg. Er wordt gewerkt aan deze weg en het grootste deel is zandweg, met de nodige hobbels en kuilen er in. De meegebrachte tijdschriften zijn mooi om te bekijken, maar de verhalen zijn moeilijk te lezen doordat we verschillende kanten op worden geslingerd. Even slapen lukt ook niet echt zonder je hoofd weer te stoten. Een slokje drinken en een hapje eten lukken nog, al kijk je wel even naar de weg voor je om te zien of de komende honderd meter redelijk vlak is.

Na zo’n zes uur komen we bij de grens aan. Alle papieren worden gecheckt en we krijgen een uitreisstempel, waarna we honderd meter verderop een Thaise inreisstempel krijgen. Na een lunch gaan we rechtsomkeert, krijgen we een Thaise uitreisstempel en na een controle van nog meer documenten een visum voor Cambodja.

Na een toiletbezoek gaan we weer terug op de hobbelige zandweg. Wat zijn we blij als we bij de snelweg aankomen. Met overal files, want tja, op nieuwjaarsdag gaan veel mensen er even tussenuit, komen we rond tien uur ’s avonds weer in de hoofdstad aan. Een lange dag zitten waarvan we allemaal ontzettend moe zijn. We hebben even een paar dagen nodig om hiervan bij te komen:-).