Een leraar komt Thuis

Voordat ik een paar maanden in Nederland was, werkte ik samen met een groep leraren van het basisonderwijs. Tijdens de maandelijkse vergaderingen hielp ik mee met studies uit Zijn Woord. Het laatste jaar was er een jonge leraar bijgekomen, hij was net twintig en groeide in zijn nieuwe werk.

Afgelopen week ging hij naar een bruiloft toe en ’s avonds laat ging hij weer naar huis. Op de terugweg was hij betrokken bij een verkeersongeluk, een vrachtauto reed hem aan en hij overleed ter plekke. Weer veel onbegrip en verdriet bij de vele mensen om hem heen. Weer die waarom vragen, waar geen antwoorden op komen…

De leraar geloofde in Hem en was betrokken bij een van de gemeentes hier. Hij had het verlangen een voorbeeld te zijn en andere tieners te helpen te groeien in hun geloof. Met verschillende andere leraren heeft hij hier de laatste maanden over gesproken en het besef dat hij er niet meer is, moet nog komen.

Afgelopen vrijdag was de begrafenis. ’s Ochtends om 7 uur verzamelden we ons op een plek dichtbij het huis van zijn ouders. Daar werd de kist op een kleine vrachtwagen gezet. Familie en anderen klommen ook op deze en twee andere vrachtwagens. Weer anderen reden op brommers rondom deze vrachtwagens. Door de drukke ochtendspits reden we richting de begraafplaats onder begeleiding van luide en droevige muziek. De niet gelovige familie gooide regelmatig nepgeld en maïskorrels op de straat, zodat de geest de weg naar de begraafplaats zou weten. We reden niet onder bruggen door (de overleden persoon mag niet onder andere personen doorgaan), maar gingen er in grote bochten omheen. En vrienden van hem reden vooruit om te proberen de weg vrij te maken.

Bij het graf volgden nog vele rituelen met wierookstokjes, een kip, bakjes met rijst, zaden, zoutjes en water. Na alle rituelen ging iedereen weer naar huis. Het was en is verdrietig om dit mee te maken en dit allemaal zo te zien.