Ruimtegebrek

Sinds een paar maanden woon ik in een ‘kleine’ stad met miljoenen inwoners. De huizen zijn vaak drie of vier verdiepingen hoog, de meeste straten zijn zo smal als steegjes en elke vierkante meter wordt benut door mensen voor van alles en nog wat.

Winkels gebruiken de smalle trottoirs om hun producten te tonen. Restaurants maken er hun eten klaar of zetten er extra tafeltjes en krukjes neer. Straatverkopers op hun fiets of lopend met grote manden hebben alleen het trottoir of een deel van de straat tot hun beschikking om hun producten te verkopen. En tussen alles door is het trottoir de plek om de motor of scooter te parkeren, en dat zijn er nogal wat…

Zelfs het spoor wordt gebruikt door mensen. Meubelzaken aan het spoor maken hun producten op het spoor. Tja, als er geen trein aan komt, kunnen ze die ruimte natuurlijk goed gebruiken.

Sinds kort rijd ik zelf op een kleine motor. Het verkeer leek heel chaotisch toen ik hier een paar maanden geleden aankwam. Ik ben inmiddels een beetje gewend, maar het rijden op een motor vergt veel concentratie. Andere weggebruikers komen van alle kanten en vooral motors sjezen overal tussendoor. Ik heb eigenlijk ogen aan alle kanten nodig, maar gelukkig hebben de meeste weggebruikers wat meer ervaring, alhoewel sommigen hierdoor wat overmoedig worden.