Lang uit Nederland weg

Al meer dan drie jaar ben ik uit Nederland weg en ik merk soms dat ik niet meer gewend ben aan bepaalde dingen en gewend raak aan andere dingen.

Tegenwoordig eet ik vaak 2 warme maaltijden er dag, met als hoofdgerecht rijst of noedels. Deze maaltijden eet ik altijd met stokjes, zelfs in een restaurant vraag ik om de stokjes, want met mes en vork eten voelt zo raar.

In de winter loop ik hier altijd met een jas en een sjaal, zowel buiten als binnen, want verwarming in de huizen kennen ze hier niet. In de zomer loop je altijd op blote voeten thuis, alle schoenen worden bij de voordeur geparkeerd. Je probeert altijd in de schaduw te blijven en zo mogelijk dicht bij een ventilator.

 

 

 

 

 

 

Bijna elke dag rijd ik op mijn brommer, erg handig in het verkeer hier en alle boodschappen worden eraan gehangen of erop gestapeld. Soms pak ik toch de fiets, met name voor wat extra beweging of als iets niet zo ver is. Rijdend op de fiets kijk ik in de spiegels om te zien wat er achter me gebeurt, maar waar zijn die spiegels gebleven? O ja, dit is een fiets en geen brommer… Een enkele keer sta ik met mijn sleutels bij de fiets, waar is het contact en hoe krijg ik die fiets aan? Tja, ik zal nu toch mijn benen moeten gebruiken…

Buiten lopend krijg ik enorm veel aandacht, mensen kijken om, staren me aan en roepen ‘hello’ en ‘nguoi tay’ (westerner). En ze willen me zoveel mogelijk eten geven, want een grote westerner moet toch veel eten.

Twee landen waarin het leven zo verschillend is, zal ik ooit helemaal (weer) wennen wanneer ik in Nederland terug kom?!