Mijn eerste bruiloft hier

Om acht uur ‘s ochtends op een zaterdag stap ik op mijn brommer in mijn nette kleding, onderweg naar mijn eerste bruiloft hier. De kerk zit al behoorlijk vol en er staan veel schalen en manden fruit op het podium. Ik zie meerdere vrouwen in witte jurken, waarvan waarschijnlijk een de bruid is. De bruidegom is dan een van de mannen in de witte pakken.

Na het eerste deel van de samenkomst, gaat iedereen naar buiten en in een grote tent eten we rijstepap, vermengd met wat kruiden en vlees. Het is warm en met name de buitenlanders zweten behoorlijk.

Dan gaan we naar binnen en de bruidsjonkers en bruidsmeiden komen binnen. Als laatste wordt de bruid binnengebracht door haar vader en aan de bruidegom ‘overhandigd’. Er worden een aantal liederen gezongen, eerst door iedereen, dan een aantal vrouwen op het podium en dan een aantal mannen op het podium. Alle mensen in het wit zitten ondertussen netjes op het podium.

Wanneer de dominee spreekt, staan de mensen in het wit in twee rijen naast hem en blijven gedurende de hele preek netjes staan. De uitzondering zijn de twee kinderen die na een kwartier bij hun opa en oma mogen gaan zitten. Na de preek worden de ringen uitgewissels en de bruidegom en bruid nemen elk een brandende kaars (aangestoken door hun ouders) en steken hiermee een derde kaars aan, waarna de eerste twee kaarzen worden uitgeblazen. Een mooi teken dat ze uit twee gezinnen komen en dat ze vanaf nu een zijn en een eigen gezin vormen. Na de samenkomst gaan we weer naar buiten en eten in de tent een maaltijd bestaande uit rijst, groenteschotels en een grote vis.

Rond een uur of twaalf nodigt mijn gastgezin me uit om even uit te rusten. Binnen een half uur zitten er echter twintig tot dertig mensen in haar huis, is de vrouw des huizes met haar zoon naar de markt op mijn brommer omdat een aantal mensen nog geen lunch hebben gegeten en wil de dochter graag een bananencake met mij maken. Ik praat met een aantal mensen in het Khmer en met vier mensen maken we uiteindelijk de bananencakes die als dessert worden opgegeten.

Na een paar uur vertrek ik, overweldigd door alle mensen en gesprekken en niet echt uitgerust…. Op naar mijn taalles in de andere taal…